Dwa powody sprawiają, że konieczny jest pomiar ilości gazu w środowisku przemysłowym i gospodarczym. Po pierwsze, oczywiście, gdy gaz przechodzi z rąk do rąk, tzn. gdy gaz jest fakturowany. Po drugie, kiedy należy określić produkcję lub zużycie gazu w procesach przemysłowych, aby móc ocenić, kontrolować i optymalizować te procesy.
Wszystkie gazy są wysoce ściśliwe, tzn. wraz ze wzrostem ciśnienia zmniejsza się ich objętość i wraz ze wzrostem temperatury silnie się rozszerzają. Wskazanie (lub pomiar) objętości gazu ma zatem znaczenie tylko wtedy, gdy odpowiednie ciśnienie i temperatura są wskazywane jednocześnie.
Aby móc porównać ilości gazu, użytkownicy odnoszą się do gazu w warunkach standardowych uzgodnionych na szczeblu krajowym, np. w Niemczech przy p= 1,013,25 mbar i T= 0°C. Jednakże w praktyce nie można bezpośrednio mierzyć tej standardowej objętości; objętość gazu jest zawsze mierzona w warunkach pracy aktualnie panujących w punkcie pomiarowym. Jeżeli ciśnienie i temperatura są określane jednocześnie, to na podstawie tych wartości można obliczyć objętość standardową z objętości roboczej (tzw. przelicznik objętości).
Przepływomierze masy bezpośredniej oparte na zasadzie Coriolisa lub anemometrii termicznej zajmują szczególną pozycję wśród gazomierzy. Jak sama nazwa wskazuje, gazomierze te określają masę pewnej ilości gazu, a nie jego objętość. Instrumenty te są jednak wykorzystywane jedynie w specjalnych zastosowaniach i dlatego nie są dalej omawiane.
Natomiast wszystkie inne gazomierze dostępne na rynku, zwane dalej "gazomierzami", jak zwykle, mierzą objętość użytkową. Jeżeli gazomierze są używane w transakcjach handlowych do celów rozliczeniowych, muszą być zatwierdzone zgodnie z europejską dyrektywą w sprawie przyrządów pomiarowych MID i regularnie kalibrowane.
W zależności od warunków pracy i zastosowań, najlepiej jest stosować różne technologie:
- Sektor gospodarstw domowych jest zdominowany przez gazomierze membranowe
- Gazomierze rotacyjne tłokowe są również często stosowane w sektorze przemysłowym